Overgewaaid

Het zal je toch gebeuren! Je bent onderweg op een reis van enkele duizenden kilometers die je in een zo kort mogelijke tijd wilt afleggen. Op zoek naar vitamine Z, en dus vertrek je vanuit je koude woonplaats, laten we eens zeggen Baltimore, Noord-Amerika, richting het zonnige zuiden, bijvoorbeeld Peru. Je reist volledig op eigen kracht. Zonder motorische aandrijving, alleen door je eigen ledematen te gebruiken. De wind wakkert aan als je het grote, open water dat voor je ligt wilt oversteken. Je hebt moeite om koers te houden, maar eindelijk zie je land! Het zonnige zuiden...? Helaas, je moet het toegeven: je bent hopeloos verdwaald. In plaats van in een tropisch paradijs, ben je beland in een koud, winderig gebied.

Het overkwam een klein vogeltje. De Baltimoretroepiaal trekt jaarlijks van Noord naar Zuid-Amerika, maar deze winter was er één vogeltje dat zijn koers niet wist te houden. Het beestje stak de Atlantische Oceaan over en belandde zomaar in een Alkmaar, waar het in zijn eigen kleine eentje een woonwijk op stelten zet.
Want... soort zoekt soort en dus trekt het vreemde vogeltje allerlei andere vreemde vogels aan. Die zijn uitgerust met telelenzen, verrekijkers en videocamera's om het overgewaaide vogeltje te bekijken. Het is een unieke kans, want een Baltimoretroepiaal laat zich nauwelijks in onze contreien zien. Slechts eenmaal (1987) in de analen van de Nederlandse vogelarij (die teruggaan tot het jaar 1890!)liet zich eerder een Baltimoretroepiaal zien.

De vogelaars zien een overwegend oranje vogeltje van zo'n zeventien centimeter, dat op een paar meter hoogte in een grove den rondhangt en zich van alle belangstelling geen laars aantrekt.

Hij wroet tussen de naalden, op zoek naar insecten. Die zijn er niet bijzonder veel bij de temperaturen waar Nederland momenteel mee behept is, en daarom wendt hij zich tot andere bronnen.

Het wordt hem niet moeilijk gemaakt. Op voederplanken, aan vetbollen en via andere door vogelvriendelijke wijkbewoners verstrekte overlevingspakketten, scharrelt hij ogenschijnlijk relaxed zijn daag'lijks brood bij elkaar. Drinken doet hij bij een kleine open plek in het vijvertje van een andere buurtbewoner. De wijk is met recht te bestempelen als 'vogelvriendelijk'! Zelfs die andere vreemde vogels met hun verrekijkers, telelenzen en videocamera's, worden goed verzorgd. Buurtbewoners brengen de verkleumde vogelspotters dienbladen en thee. Het is goed toeven in de Alkmaarse wijk Ouddorp!

Mijn eerste roerdomp

Zaterdag ben ik er een dag op uit getrokken naar de Oostvaardersplassen. Een prachtig gebied, zeker als de sneeuw alles zo mooi wit heeft gekleurd. Ondanks dat mijn 'vogel-lens' sinds enkele weken meer onscherpe dan scherpe foto's oplevert, was het wel een geslaagde trip!


De dag begon al goed met een buizerd die pal voor mijn neus op een stalen paal bij een spoorbaan zat, en daarvandaan op een prooi op de grond dook. Vervolgens ondernam hij vanaf dezelfde paal enkele korte vluchten. Ik had er nog nooit één van zo dichtbij gezien.

Een paar uur later wandelde ik rond een uitgstrekt rietland, waar twee blauwe kiekendieven een middagmaal probeerden te versieren. Ze bleven te ver weg voor goede foto's, maar een mooi gezicht was het in ieder geval wel! Al wandelend trof ik een groepje zangvogeltjes aan in de bosjes aan de andere kant van het pad, dat behalve de doorsnee pimpel- en koolmezen, ook een paar matkoppen en een goudhaan rijk was. Toen ik mij eens omdraaide naar de rietvelden om te zien of er toevallig nog een kiekendief een beetje in de buurt kwam, zag ik nog net hoe op tien meter bij me vandaan een grote bruine vogel tussen het riet plofte. Een blauwe kiek bovenop een prooi!


Toen er na vijf minuten nog geen enkel levensteken uit de rietvelden was gekomen, en ik me begon af te vragen of de vogel op de één of andere geheimzinnige wijze gevlogen was zonder dat ik het merkte, klonk er geritsel ergens dicht in de buurt. Ingespannen turend ontdekte ik dat de kiekendief helemaal geen kiekendief was, maar... een roerdomp! Een bijzondere vogel die je maar weinig te zien krijgt. De roerdomp sloop op kousenvoetjes door het riet, om even te verstijven toen hij door had dat hij een toeschouwer had. na enkele seconden in de beroemde paalhouding te hebben gestaan, vertrouwde hij het wel ensloop hij weer verder. De roerdomp was zo dichtbij, dat ik hem niet eens volledig in beeld kreeg. Nadat ik mijn lens had verwisseld, kon ik de roerdomp echter niet meer ontdekken.

Met twee fouragerende rietgorzen besloot ik deze dag bij de Oostvaardersplassen. Zonder echt goede foto's, maar met de roerdomp als nieuwe aanwinst op mijn lijst!