Op tweede paasdag zag ik deze enorme uil op het dak van een kantoorpand, en op dinsdag 12 april zat hij er weer, deze keer met een prooi. Woensdag 13 april ben ik met de camera op bezoek geweest. Ik vond hem bovenop een coniferenhaag van twee meter hoog. Met zijn grote oranje ogen keek hij me regelmatig aan, maar hij vond me blijkbaar niet verontrustend genoeg. Hij bleef 'gewoon' om zich heen speuren naar zijn diner, en nam mijn aanwezigheid voor kennisgeving aan. Ik kon hem, ongelofelijk, tot op een meter of twee naderen. Toen hield hij het voor gezien, en vertrok naar de luifel van een kantoor, vijftig meter verderop.
Door nog enkele verplaatsingen werd hij opgemerkt door een aantal kauwen en eksters, dat de gelegenheid benutte om hem te pesten met een paar duikvluchten vlak over zijn kop. Logisch, want er zijn niet veel eksters in Nederland die tegen hun vrienden kunnen zeggen dat ze een oehoe hebben getreiterd!
Vermoedelijk is het een ontsnapte vogel, want deze uil komt in Nederland niet voor, al vliegen er wel enkele andere ontsnapte oehoes rond. Dit vermoeden worst bevestigd door zijn opmerkelijke tamheid, maar vooral... doordat de vogel aan beide poten een grijze ring draagt.
Helaas is deze vlucht-foto niet scherp, maar, hij toont wel duidelijk de ringen.
Een passerende hondenuitlater kwam tijdens de fotoshoot even een praatje maken, en hij vertelde dat de oehoe zijn hond zelfs had aangevallen. Dus hondenbezitters rond de Henry Dunantweg: Pas op voor uw hond! En houd hem aangelijnd, want de melding van een oehoe midden in Alphen is op zich al merkwaardig genoeg, maar een oehoe met een poedel in zijn klauwen gelooft natuurlijk niemand!
